dun gece calistim, calistim, calistim... uzgun ve mutsuzum yine:( iste buda cezmi ersozden gunun bunalimdan bunalima surukleyecek ve yine kimsenin citini cikartmadan okuyacagi siir tadinda bir yazi (dogan gorunumlu sahin:))
kimi sevsem onun hep uzakta bir sevgilisi vardi
unutamadigi ilk aski yada onu terk edip giden sevgilisi
kimi derinden sevsem o bir baskasini derinden hatirlardi
oylesine cok sevdimki onlari
baskalarina duyduklari sevgiyi anlatmalarini sessizce icim aciyla kanayarak dinledim
beni yitirmekten hic korkmadilar cunku
onlara gore fazla iyiydim
bu yuzden ilk anda vazgecilebilirdi benden
beni terk edenlerden tek bir istegim olurdu
ne olur bir daha beni aramayin
cunku ben kolay unutamiyorum
cunku ben size duydugum akil disi ask yuzunden keder bahcemi dagitiyorum
cocuklugumun o guzel bahcesini
boyle derdim onlara ama yinede ararlardi beni
soluksuz ve mutsuz kaldiklari bir gece mutlaka akillarina ben gelirdim.
2 yorum:
bu yaziyla ilgili kendi yorumumu yapmadan gecemeyecegim. insan bu kadar acimamali kendine die dusuno. bide tabi hastalikli bir sevme durumu var gibi.
Ben sana katılmıyorum hastalıklı sevme durumuna. Bence anlatmak istediği farklı. Ama çok güzel yazmış yaa. Bunu okurken nedense radiohead dinlemek istedim..
Yorum Gönder