belkide ikinci bir sans diye bir sey yoktur. dusunceler dönuyor kafamin icinde... tuttuklarimi soyledim az evvel, telefonda. birden hic aklimdan gecirmedigim seyler cikti agzimdan bende dinledim. cok kotu acı seyler var, yasadigimi sandigim.
bir turlu ayni eve giremiyoruz. cunku cok takiliyoruz, mimiklere konusmalara, dusuncelere, hareketlere... oyle dalmisiz ki ne istiyoruz ne hissediyoruz bosvermisiz sanki.
12 ekimde bir kararla tekrar basladigim iliskime ayni kararlikla devam ettim. -1-2 gune kadar- bir amac icin bir araya gelmistik. evleniyoruz. ama aslinda biz takrar deniyoruz. kiriklari duzeltmek gerekmezmis gibi gelmisti. ama sonradan cikiyor hepsi yüzeye. ciktida, ben inatci, dedigi dedik, istedigi olmayinca sinir küpü gibi dolasan biri oldum. o ise tahammulsuz biri.
acil mudehale etmezsem vazgecip gitmek gerekecek.
ettimde!
simdi susup bekliyorum.
