anlatmadiklarim

anlatmadigim seyler oldu, birikti, tasti.
berke yokken uzuldum, cok gezdim, yeni insanlar tanidim cok sıkıldım, bunaldim, sinirlendim, agladim... yani ustume dusen her seyi yaptim. hatta yeni biriyle tanisip "acaba bu adamla?" diye bile dusundum. -kaldi ki bu fikirden hizlica vazgectim.-

arkadaslar es-dost sordular ariyormu? diye yanit olarak; asla aramaz, taniyorum adamimi dedim.
aradı.
denemis ama hata etmis, o kadar yildan sonra haksizlik etmis. sevmis beni. ve karar vermis eger bende istersem... benimle evlenmek istiyor.
bu duymayi bekledigim sey. gercekten merak etmistim bu teklif onun agzindan ciksa ve benimkinde dursa, ordan beynime, kalbime...

simdi boyle heyecansiz anlattigima bakmayin "agzim kulaklarda"yi gectim. bu bahsettigim tarih 12.10.09 falan. uzun sure kimseye bundan bahsedemedim. sanirim once kendim sindirmeliydim. duyanlarinda tepkisi benimki gibi olmadi zaten. herkes bu duruma uzulmus gibi. etraflarinda depresif birilerini gormek onlari tatmin ediyor olabilir. bimiyorum.

neyse hersey fazlasiyla yolunda. dilimi isiriyorum. (akabinde bir dizi batıl inanc urunu hareket yapiyorum. kulak cekip muck yapmak gibi)