ben hayatimdaki sorumluluklari azaltmaya calisiyordum. bu krizde nerden cikti simdi? her 3 gunde bir toplanti yapiyoruz. ne gerek var bizi stresten strese kosturmaya anlayamiyorum. rahat calisamaz oldum. zaten kendinden pimpirikli bir insanim bu konusmalar sağolsun diken ustunde oturtuyor beni. yonetici bir an once bu telasindan kurtulmali. zira bu kadar dusunmenin, krize yogunlasmanin, korkmanin kimseye bir faydasi yok. insanlar ne acilar yasiyorlar acliktan öluyorlar, savasiyorlar vs. bi krizmi hayatlari altust edecek, şaşarim. ben herseye ragmen bir işte calismak icin degil, hayatlarimiz kolaylastirmak icin calistigimizi dusunuyorum.ama bunu sesli soylemiyorum!
1 yorum:
alkışlıyorum...
valla doğru söylüyorsunuz, ağlayıp sızlamak çözüm değil. konusunda uzman olan kişi hangi koşullarda nasıl davranacağını bilir ve hadi diyelim bunu bilmek zorunda olmayanlarla çalışıyorsa toplanıp durumu anlatır olay da biter ama bu kriz toplantıları gerçekten sıkmaya başladı... artık çalışmayı bırakıp toplantı yapma devri bitti, bütün gün toplantı yapılıp arada da iş yapılmaya çalışılıyorsa durum aslında o zaman kötüleşir...
Yorum Gönder